Coulter Catherine 01 MĹoda pani Sherbrooke

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ale widocznie tak to już musi być. Proszę się do mnie zwracać Alexandra lub łady Northcliffe .
�Hrabina matka nigdy nie dawała łatwo za wygraną, ale widziała, że kręgosłup dziewczyny siedzącej
na jej krześle - na jej krześle - najwyrazniej jest z żelaza. Musiała ponownie ocenić swoje siły. Jej syn
nie odezwał się ani słowem. Nie bronił jej, swojej najdroższej matki. Hrabina wzięła głęboki wdech,
ale zanim zdążyła coś powiedzieć, odezwał się Hollis.
�- Milady, kucharka przygotowała specjalnie dla pani babkę orzechową, udekorowaną migdałami i
cynamonem.
�Jest przepyszna, a ona z zapartym tchem czeka na pani opinię. Proszę usiąść tutaj, milady, z tego
okna jest piękny widok na trawnik, można podziwiać pawie. Zawsze uważałem, że z tego miejsca jest
najpiękniejszy widok.
�Hrabina matka jeszcze się wahała. Decyzję przyspieszyła ta jej niewydarzona synowa.
�Alexandra klasnęła w dłonie. - Och, tak bym chciała pooglądać pawie! - powiedziała. - Rozwijają
ogony? Jak wspaniale! Czy miałaby pani coś przeciwko temu, gdybym usiadła dzisiaj na tamtym
miejscu? Mnie też się wydaje, że widok stamtąd jest wspaniały.
�Hrabina uniosła głowę, a wraz z nią wszystkie trzy podbródki. - Nie, ja będę je dzisiaj oglądać, są
zabawne. Hol-lisie, proszę mnie zaprowadzić na miejsce i podać babkę.
�Douglas był pod wrażeniem. Spojrzał na Alexandre, ale spuściła głowę. To też zrobiło na nim
wielkie wrażenie. Nie wywyższała się, nie pyszniła małym, ale jakże znaczącym zwycięstwem. Z
pomocą Hollisa udało jej się nie robić z jadalni pola bitwy.
�- Po śniadaniu jedziemy z Alexandra do Branderleigh Farm kupić jej klaczkę. Sinjun, chciałabyś
nam towarzyszyć? - powiedział.
�Sinjun miała pełno jedzenia w ustach i tylko pokiwała głową. Z progu wesoło odezwała się
Melisanda. - Jak cudownie! Tony, ty też powinieneś kupić mi klacz. Chciałabym białą, bez jednej
plamki, z długą, gęstą grzywą.
Generated by Foxit PDF Creator � Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
�Wyglądała tak pięknie, że widelec Douglasa na długą chwilę zawisł o dobre trzy centymetry od ust.
Miała bladoniebieską suknię, nic nadzwyczajnego, ale nie trzeba było nic więcej. W gęste, czarne loki
wplotła błękitną wstążkę. Wyglądała krucho i delikatnie, bardzo prowokująco.
�� I nowy strój do konnej jazdy? - zapytała Sinjun. - Bielusieńki, może co najwyżej z jasnozielonym
piórem przy kapeluszu? Wyglądałabyś przecudownie. A jeszcze siedząc na tej klaczce... istna
księżniczka z bajki.
�� W białym ma ziemistą cerę - zauważył rzeczowo Tony, mieszając jajecznicę na talerzu - Bardzo
mi ulżyło, gdy uświadomiłem sobie, że od dnia ślubu nie będzie już musiała nosić bieli.
�� Ziemista! Moja cera nigdy nie jest ziemista. Chodzi ci o ten brzydki odcień żółci, prawda? Nie,
to absurd. Nigdy, przenigdy nie jestem żółtawa!
�� Doprawdy? W takim razie twoje lustro kłamie. Musisz się nauczyć ufać swojemu mężowi.
Przecież wiesz, że mam doskonały gust. Zamierzam wyrzucić twoje wszystkie panieńskie koszule
nocne. Nigdy więcej bieli. Myślałem o mocnych zieleniach i niebieskim - oczywiście, sama satyna i
jedwab - i pasujących pantofelkach. Co ty na to, duszko?
�Melisanda była w kropce. - Nie jestem ziemista - odpowiedziała - ale bardzo bym chciała nowe
rzeczy.
�� Tak też myślałem. Posiedzimy na Truskawkowym Wzgórzu jak długo mi się spodoba i
pojedziemy do Londynu. Będziesz tam mogła podbijać młode męskie serca swoimi satynami i
jedwabiami.
�� Tony, ale ja bym chciała teraz jechać do Londynu!
�- Może bułeczkę, kochanie? - zapytała hrabina matka.
�Douglas patrzył na Melisandę i marszczył brwi. Sinjun, widząc to, uśmiechnęła się do swego
odbicia w filiżance herbaty.
�- Musisz pokazać wszystkim swoje akwarele, Mellie - powiedział Tony, patrząc jak jego żona
delikatnie rozrywa bułeczkę. - Namalowała kilka w Northcliffe. Sądzę, drogi kuzynie, że ci się
spodobają.
�Melisanda odłożyła bułeczkę i uśmiechnęła się do męża. Pochyliła się do niego, a oczy jej zabłysły.
- Naprawdę ci się podobają? Naprawdę? Wcale nie tak łatwo tu malować, światło ciągle się zmienia. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy