Gollomb_Joseph_ _Klinika

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

czarną noc na dalszym planie. Kierowca zniknął w ciemnościach. Czekała na ukazanie się i
jego sylwetki na tle jasności.
Upłynął kwadrans. Nie wrócił. Zrozumiała, że w ogóle nie wróci.
Wysiadła z taksówki i pobiegła do poczekalni zatelefonować. Zadzwoniła do domu.
Odpowiedział jej głos Alana.
�� To ja, Gail. Czekam tu na ciebie. Gdzie jesteś?
�� W poczekalni, koło promu. Proszę cię, przyślij...
�� Sam przyjadę!
On mnie nigdy nie zawiedzie pomyślała przelotnie.
Wyszła z budki i natknęła się ku swemu zadowoleniu na policjanta.
Panie posterunkowy, kierowca mi uciekł rzekła i opowiedziała
w skrócie o niezrozumiałym incydencie. Poszli razem do taksówki.
Policjant otworzył drzwiczki.
68
�� Dziwne rzekł. Zobaczymy zaraz, kto to był. Gdzie licencja? E, to mi się nie
podoba! Czy pani zauważyła, że nie ma licencji?
�� Nie ma?
�� Zatelefonuję do komendy i dowiem się, czy oni coś wiedzą o tej laksówce.
Poszedł do telefonu i wrócił jeszcze bardziej zaintrygowany niż poprzednio.
Tę taksówkę zatrzymał o pierwszej czterdzieści pięć jakiś gość,
który kazał się zaweść do Fordhamu rzekł. W Drugiej Alei kazał
kierowcy stanąć i posłał go po kanapki i gorącą kawę do nocnej
restauracji. Kiedy kierowca wrócił, taksówki już nie było. Po co ten gość
ukradł taksówkę? %7łeby wozić pasażerów? Nic nie kapuję. A pani gdzie
wsiadła?
Gail musiała skłamać pierwszy raz w życiu. Przyszło jej to tak łatwo, że przypisała tę
łatwość wpływowi Galta.
�� Byłam u znajomych rzekła i kazałam sobie telefonicznie przysłać taksówkę o
trzeciej trzydzieści, ale potem zdecydowałam się wrócić do domu o godzinę wcześniej.
Wyszłam na ulicę i złapałam tę taksówkę na rogu Trzeciej Alei i Trzydziestej Czwartej ulicy.
�� Przypuszczm, że łobuz chciał tylko ukraść licencję rzekł policjant, notując jej
zeznania. To się zdarza. Tego tylko nie rozumiem, dlaczego zabrał panią i zadał sobie trud
przywiezienia jej tutaj. I dopiero wtedy zwiał. Może pani będzie łaskawa podać mi swoje
nazwisko i adres. Dla formalności, proszę pani.
Gail podała adres i nazwisko.
�� Może sprowadzić pani taksówkę?
�� Nie. Dziękuję. Telefonowałam po wóz do domu.
Po niedługim czasie zobaczyła smugę światła reflektorów auta Alana, a za chwilę jego
samego.
Co się stało, Gail? zapytał, wysiadając z nerwowym po
śpiechem.
Opowiedziała mu dyskretnie, co zaszło, bagatelizując zagadkowo ryzykowną stronę
całej tej historii. Czuła, że ten cień rezerwy był dziełem Galta i mag stanął niejako pomiędzy
nią i Alanem.
Alan odwiózł ją do domu. %7łegnając się, rzekł:
Gail, ja tego wszystkiego nie rozumiem spojrzał na nią
wzrokiem, który ledwie wytrzymała. Naturalnie, masz prawo nie
powiedzieć mi całej prawdy...
Gail rada była, że w holu panował prawie półmrok, bo przynajmniej on nie zobaczył na
jej twarzy zdradzieckich rumieńców.
Alanie, ja sama niewiele rozumiem i nie dziwię się, że podej
rzewasz mnie o nieszczerość rzekła wymijająco i dodała tonem
prawdziwej szczerości. Ale jeżeli zajdzie coś ważnego, to nie ukryję tego przed tobą.
Wierzysz mi, prawda?
Wierzę i przepraszam cię rzekł ze skruchą. Dobranoc,
najdroższa! Zobaczymy się jutro.
Ze swego okna odprowadziła wzrokiem światła jego samochodu i poszła do telefonu. Nie
potrzebowała sprawdzać w notesie numeru telefonu Galta, bo zapamiętała go. W parę minut
pózniej usłyszała jego głos.
�� Czy to pani, panno Gail? na dzwięk swego imienia w jego ustach doznała
dziwnego wstrząsu. Gdzie pani jest?
�� W domu odparła. Zdarzyła mi się dziwna przygoda. Mój kierowca opuścił mnie
na Staten koło promu i zostałam sama z taksówką. Policjant stwierdził brak licencji. Co
pan o tym sądzi?
�� Panno Gail odparł gniewnie. yle pani zrobiła, że nie pozwoliła mi się pani
odwiezć. Ale pani jest zawsze uparta i nie liczy się pani z moimi nerwami. Błagałem, żeby
pani się nie wtrącała do tej sprawy. Moi wrogowie wcale się panią nie interesowali i
nastawali tylko na moje życie. Ale pani się uparła, żeby przyjechać. Dlaczego pani mnie
dręczy w ten sposób?
Uprzedził ją, że będzie udawał zakochanego, ale nawet jej przez myśl nie przeszło, że
uczyni to w formie nagany. Jego charakter był zaiste studnią niespodzianek.
Poczuła się w swej roli, jak dobra aktorka.
�� Cenię pana troskliwość o mnie, ale uważam, że pan trochę przesadza... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy