[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Heath postawił na stoliku jedną filiżankę, drugą trzymał w ręku.
- Mogę się przyłączyć?
- Jesteś u siebie, to twój dom - odparła zdenerwowana Jodie.
- To, co moje, należy również do ciebie, Jodie. Obiecałem ci to
w przysiędze małżeńskiej i naprawdę tak uważam.
- Rozumiem. Nigdy jednak nie powiedziałeś mi, że tego twojego
jest tak dużo. Gdybym wiedziała, nalegałabym na spisanie intercyzy...
Uniósł rękę, aby ją powstrzymać.
- Nigdy bym się na to nie zgodził.
92
RS
Był zbyt ufny. Nie wszyscy ludzie są tacy uczciwi jak on i jego
rodzina. Jodie nie chciała być tą, która go o tym poinformuje. Ludzie
szukali własnych korzyści, myśleli tylko o tym, żeby coś zyskać. A
jego trzeba przed tym chronić. Trzeba go chronić przed nią.
- A powinieneś. Naprawdę. Wcale nie poczułabym się urażona.
- Jodie, przestań - polecił jej. - Nie ma o tym mowy i koniec
tematu.
Naturalnie. Był ponad to. Nie dostrzegał jej zepsutej natury i
złych skłonności. Miała nadzieję, że jest ślepy nie tylko na to, ale
również na wszystko, co dzieje się w jej sercu.
- Co powiedziałby oficer imigracyjny, gdyby znalazł taki
dokument?
Cóż, o tym nie pomyślała. Heath miał rację. Mimo to odniosła
wrażenie, że użył tego argumentu jako wygodnej wymówki, by
zakończyć spór na ten temat.
Nie, była niesprawiedliwa. On naprawdę nie chciałby spisać
intercyzy. Ten człowiek był rzadkim okazem wymierającego gatunku
prawdziwych dżentelmenów. We współczesnym świecie prawie się
już na takich nie natrafiało.
Jej jednak udało się takiego poślubić. Okazało się, że człowiek,
którego wybrała tylko po to, by osiągnąć swój cel, okazał się takim
człowiekiem, jakiego zawsze pragnęła spotkać.
- UsiÄ…dz
, proszę - wskazała ręką stojący w rogu werandy fotel.
Heath usiadł, ale wybrał miejsce tuż obok niej. Huśtawka
zakołysała się pod jego ciężarem.
- Zwiedziłaś już cały dom? - spytał, opierając rękę o zagłówek.
93
RS
Jodie pochyliła się do przodu po herbatę, bardziej jednak po to,
by uniknąć kontaktu z jego ręką.
- Tak, dziękuję.
Obejrzała mecz, a potem zwiedziła cały dom. Zajęło jej to dobrą
godzinę. Sypialnia Heatha była niemal tak duża, jak całej jej
mieszkanie w Melbourne, z garderobÄ…, osobnÄ… Å‚azienkÄ… i przestronnÄ…
wnęką, którą kiedyś zapewne nazwano by alkową.
Tam właśnie znalazła swój bagaż. Jej torba stała tuż obok torby
Heatha. Jodie nie miała pojęcia, czy przywiązywać do tego faktu
jakieś znaczenie, czy po prostu uznać, że Heath wrzucił tam bagaże i
całkiem o nich zapomniał.
- Wybrałam sobie jedną z sypialni na górze. Zostawiłam jednak
część swoich rzeczy u ciebie, na wypadek, gdyby ktoś chciał to
sprawdzić.
- Pamiętajmy, że wszystko jest na pokaz.
- Oczywiście.
- Co byś zjadła na kolację? - spytał po kilku minutach znaczącej
ciszy.
- PrzygotujÄ™ coÅ›.
- Przecież dziewczyny z miasta nie umieją gotować. -Heath po
raz pierwszy uśmiechnął się. - Czytałem o takich jak ty w gazecie.
Sok pomarańczowy na śniadanie, sałata na lunch, kolacja na mieście.
- Zaraz siÄ™ przekonasz.
- Słowa, słowa. Nie uwierzę, dopóki mi tego nie udowodnisz.
Złoty łańcuszek, który miał na szyi, wysunął się na koszulkę i
Jodie zobaczyła zawieszoną obok małego medalika ślubną obrączkę.
94
RS
Heath zauważył jej spojrzenie. Ujął w palce medalik i podniósł
go.
- To święty Krzysztof. Kiedyś nosiła go moja mama, a teraz ja. -
Wsunął medalik i obrączkę za koszulkę i na krótką chwilę położył na
nich dłoń. - Tutaj jest mnóstwo brudnej pracy, obrączka mogłaby się
zniszczyć. Uznałem, że lepiej będzie, jeśli zawieszę ją na szyi.
- Bardzo rozsądnie. - Nic więcej nie potrafiła powiedzieć.
Zawiesił obrączkę na łańcuszku, który nosiła jego matka. Miała
ochotę rzucić mu się na szyję i błagać, żeby zapomniał o dwuletniej
umowie. Niech zostanie jej prawdziwym mężem na zawsze.
Kiedy podniosła wzrok, zobaczyła na jego twarzy znaczący
uśmiech. Wiedziała, czym to grozi, więc czym prędzej zerwała się na
równe nogi.
- A zatem kolacja. Widziałam w kuchni jajka, ser, tuńczyka i
grzanki. Z tych produktów przyrządzę ci ucztę, o jakiej nie śniłeś.
- Brzmi niez
le - stwierdził Heath.
Jej serce omal nie wyskoczyło z piersi. Chwyciła pudełko z
przyborami do pracy i przycisnęła je do piersi jak tarczę. Nie
odwracając się, na drżących nogach podążyła w kierunku kuchni.
95
RS
ROZDZIAA
DZIEWI
TY
Minął kolejny tydzień, a oni dzielili czas między pobytem w
domu a wizytami u Mandy i Lisy w mieście.
Kiedy spędzali dzień na farmie, Heath czuł, że z każdą godziną
zbliżają Się do siebie. Był szczęśliwszy niż kiedykolwiek, wiedząc, że
Jodie czeka na niego pod koniec każdego dnia. Zawsze miała mu do
pokazania nowy egzemplarz biżuterii.
Jednak kiedy przyjeżdżali do Melbourne, było inaczej. Heath
patrzył, jak Jodie objada się mascarpone i plotkuje z przyjaciółkami i
marzył tylko o tym, by wrzucić ją do dżipa i zabrać do domu.
Nastroju nie poprawiła mu zapowiedziana właśnie przez
domofon wizyta niejakiego Malcolma Cage'a z biura imigracyjnego.
Heath nacisnął przycisk i odwrócił się do Jodie. Stała w
drzwiach kuchni pobladła niczym lodowa rzez
ba, niezdolna do
wykonania żadnego ruchu. W jej zielonych oczach dostrzegł panikę.
Podszedł do niej i rozwiązał kuchenny fartuch, którym osłoniła
sukienkę. Bez protestu uniosła ręce.
Gest ten był tak pełen intymności, że obojgu zabrakło na chwilę
tchu. Przez te Wszystkie dni Jodie nie pozwoliła mu zbliżyć się do
siebie bardziej niż na metr. Nie wiedział, czym sobie na to zasłużył,
ale uznał, że jedyne, co może w tej sytuacji zrobić, to dać jej tę
przestrzeń, której najwyraz
niej bardzo potrzebowała.
96
RS
Teraz jednak musiała wziąć się w garść. Jeśli nie przekona
urzędnika, że z Heathem łączy ją coś więcej niż tylko formalny
związek, cały plan może wziąć w łeb.
Heath ujął ją za ramię i odwrócił w swoją stronę.
- Jodie, popatrz na mnie.
Jej ogromne zielone oczy spojrzały na niego bezradnie.
- Wszystko będzie dobrze. Nic złego się nie stanie. Nie pozwolę,
by ciÄ™ stÄ…d zabrali.
Poczuł, jak jej ciało nieco się rozluz
nia. PrzycisnÄ…Å‚ jÄ… do siebie w
obawie, że z wrażenia najzwyczajniej w świecie zemdleje.
Zwilżyła końcem języka zeschnięte wargi i to wystarczyło.
Heath nie wytrzymał. Odwrócił jej twarz w swoją stronę i pocałował.
Jej drobne ciało w jednej chwili przylgnęło do niego. Objął ją
tak mocno, że nie była w stanie wykonać żadnego ruchu. Z głębokim
westchnieniem oddała mu pocałunek.
Dosłownie wtopiła się w niego i choć wiedział, że szukała
jedynie pocieszenia przed tym, czemu za chwilę miała stawić czoło,
cieszył się każdą sekundą tej pieszczoty
Wbrew sobie oderwał się od niej, nadal jednak przytrzymywał ją
pod ręce. Była taka drobna, a on często o tym zapominał. Skrywała w
sobie jednak ogromne pokłady energii, którą wykorzystywała do
walki z nim. Miał nadzieję, że nie straciła woli walki o samą siebie.
Rozległo się pukanie do drzwi. Heath ujął Jodie za rękę, ścisnął
ją lekko i otworzył. Ku swemu zdziwieniu ujrzał za nimi Scotta. Obok
niego stał ubrany w ciemny garnitur mężczyzna z teczką w ręku. Obaj
rozmawiali z wielkim ożywieniem.
97 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

dona35.pev.pl