[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- I co, \
e włoski, jak dla Niemca stukał w te marmury. A ten mądry profesor mówił
przecie\
, \
e i dla samego Mussoliniego, a ten to był taki włoski Hitler. Tak?
- Nie całkiem.
- Ee, wy z Warszawy myślicie, \
e na prowincji to same ciemne ludziska mieszkajÄ…. Jak
ktoś zabrał te maszkary, to i dobrze.
- Pan wie, kto to zrobił?
- Nie - pan Jasio spokojnie patrzył mi w oczy.
- Wiem, \
e pan doskonale wie, ale nie powie. Mo\
e jakbym panu obiecał nagrodę, ale
nie obiecam! Wiem, \
e pan spotyka się z tym człowiekiem i \
e przeka\
e mu ka\
de nasze
słowo. Proszę mu powiedzieć, \
e złapię go, ta kradzie\
nie ujdzie nikomu na sucho.
Pan Jasio znowu wzruszył ramionami, jakby nie wiedział, o czym mówię.
- Dziękuję panu za pomoc, mo\
e pan wracać do pracy - powiedziałem.
Pan Jasio bez słowa skłonił się i wrócił do pracy. Jeszcze dłu\
szą chwilę siedziałem
zadumany. Z tego odrętwienia wyrwał mnie głos Basi.
- Panie Tomaszu, czas na obiad - zaprosiła mnie.
Jadłem bez większego zainteresowania, bo moje myśli wcią\
szybowały nad parkiem.
Miki zauwa\
ył mój stan i po posiłku zaprosił mnie do pokoju.
- Co ci powiedział pan Jasio? - zapytał. - Widzę, \
e nad czymś intensywnie myślisz.
- CzujÄ™, \
e jestem bliski rozwiązania zagadki - odpowiedziałem. Powtórzyłem mu treść
rozmowy z robotnikiem.
- No i co? - zastanawiał się Miki.
Przypomniałem mu sentencję hrabiego:
Bóg jest powszechną Nicością, nie podlega Czasowi i Przestrzeni;
Im bardziej miłujesz Go uchwycić, tym bardziej ci się wymyka.
- Wierzysz w to? - zdziwił się Miki. - Podałem ci to jako ciekawostkę. Opowieść o
grocie w górze z jakimiś zabytkami potwierdza miejscowa legenda, którą usłyszał Paweł
i to wszystko.
Wtedy opowiedziałem Mikiemu o tym, co podsłuchał Paweł w czasie spotkania
handlarzy dzieł sztuki.
- Jerzy Batura te\
szuka tego miejsca - kończyłem sprawozdanie. - Nie wiem, czy zna
ten dwuwiersz, ale wie, \
e coś jest ukryte w górze i tego szuka. Do tego wymyślił szlak
przerzutowy.
- Co z tego? Nie lepiej poczekać, a\
znajdzie, a potem złapać go na gorącym uczynku?
- To łatwe rozwiązanie. Złapiemy przemytników. Mo\
e wydadzÄ… BaturÄ™, mo\
e nie?
Czy Batura przeka\
e im wszystkie skarby? Czy przypadkiem nie zniszczy czegoÅ›? To
tak, jakbyś złapał eksploratora z wykrywaczem metali na niezbadanym kurhanie albo
grodzisku.
Miki zadumał się.
- Masz rację - przyznał po chwili. - Jaki masz pomysł na rozwiązanie zagadki?
56
- Pan Jasio wspominał o rzez
bie w parku zatytułowanej  Nicość"  podałem
wskazówkę. - To słowo występuje w haśle. Oczywiście przesłanie hrabiego nale\
y chyba
rozumieć metaforycznie.
- Rozumiem, o co ci chodzi - powiedział Miki przeszukując stertę notatek. -
Miejscowi ludzie opowiadali mi, \
e w czasie porządków w parku kopali pod
fundamentem jednej z rzez
b. Figurka zniknęła, a postument jako bezu\
yteczny
kierownik PGR- u kazał usunąć. Pod spodem znaleziono \
elazną kankę ze złamaną
szpadą i szkatułką w środku.
Znalezisko zabrał kierownik i nikomu nie powiedział, co było w puzderku, a ludzie
dorobili do tego legendÄ™ o skarbie. Poczekaj jeszcze chwilÄ™...
Ta chwila przedłu\
ała się, bo Miki szukał jakiejś kartki. Wyszedł i odszukał profesora
Rivalenni, który był w posiadaniu tego wa\
nego skrawka papieru.
- Jest! - oznajmił Miki po powrocie machając dumnie karteluszkiem. - Tytuły prac
innych rzez
biarzy włoskich, które umieszczono w parku.
Miki szybko przebiegł wzrokiem spis.
- Masz tu  Czas" i  Przestrzeń". Według włoskich katalogów były to tylko kopie mało
znanych włoskich symbolistów. Podobno o małej wartości artystycznej.
- Z
wietnie, a wiesz, gdzie one stały w parku? - ucieszyłem się.
- Niestety, nie - odparł Miki. - Przyznam, \
e to interesujący zbieg okoliczności. Kto
wie, czy nie podÄ…\
asz właściwym tropem? Masz pomysł, jak połączyć fakt istnienia tych
rzez
b w parku ze skarbem koło Góry Dylewskiej?
- Jeszcze nie.
Zeszliśmy na teren wykopalisk. Uczyniliśmy to w samą porę. Pan Jasio ostro\
nie
odkopywał marmurową głowę. Usta postaci były otwarte, jakby czymś zdumione, oczy
zwrócone ku niebu, a nad tym wszystkim dominowała szopa kręconych, niemal
anielskich włosów.
-  Fides"! - jednocześnie krzyknęli uradowani Miki i profesor Rivalenni.
Szymon zrobił kilka zdjęć dokumentujących odkrycie, a potem obaj profesorowie
uciekli ze znaleziskiem do wnętrza szkoły. Inaczej nie potrafię określić ich zachowania,
bo w tym momencie wyszły z nich natury du\
ych dzieci. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

dona35.pev.pl