[ Pobierz całość w formacie PDF ]

słowa, maszyna Rychnowskiego będzie już w Mińsku.
Pozdrawiam serdecznie
W.A. Sidorow
- Daliśmy się wyrolować! - stwierdziłem z żalem.
- Nie - pokręcił głową Pan Samochodzik. - To nie jest skrytka inżyniera.
- Faktycznie, komin jest za ciasny, żeby zmieściła się w nim maszyna Rychnowskiego
- przyznała Kasia. - Ten papier miał nas zniechęcić do poszukiwań...
- Wtedy oni mieliby wolną rękę - uzupełniła jej kuzynka.
- Poza tym, w tej chwili pewnie siedzÄ… w areszcie i spowiadajÄ… siÄ™ Krawczukowi ze
swoich brudnych sprawek... - dodał szef. - Kamienicę znalez
li po tym, jak pierwszy raz
podałeś im szyfr. Wtedy zostawili tę butelkę. Dom znalez
li, ale widać nie stali się od tego
mądrzejsi, bo złapali nas...
- Czyli gdzie powinniśmy szukać? - zapytałem. - Bo kamienicę chyba i my, i oni
odnalez
liśmy prawidłowo?
- Gdzieś tutaj - Marek rozejrzał się wokoło - ale kując mury możemy stracić wiele
tygodni...
Stasia zaświeciła do środka latarką i cicho gwizdnęła.
- Tu była kolejna wskazówka Rychnowskiego.
Spojrzałem i ja. Komin wentylacji od środka otynkowano gipsem. Jego kawałek,
wielkości może dwu dłoni, został skuty czymś ostrym. Na jedynym ocalałym fragmencie
czerniła się literka.
- No i przepadło - jęknął Pan Samochodzik.
- Niekoniecznie - zapaliłem się. - Niech pan spojrzy. Kuli tynk uderzając łomem. Jego
kawałki pospadały gdzieś w dół... I pewnie nadal tam leżą. Może uda nam się zebrać ich
wystarczająco dużo, by odczytać słowa inżyniera.
- Spoisty tynk - Stasia oderwała kawałek z literą. - wymieszany ze szkłem wodnym
albo klejem kazeinowym. Pękał na duże fragmenty... to może się udać. Tylko dokąd prowadzi
ten kanał?
Wyjąłem z kieszeni zwój sznurka i zawiesiwszy na końcu ciężarek spuściłem go w
czeluść. Po chwili dotknął dna.
- Osiemnaście metrów - zameldowałem.
- Piwnica - stwierdził szef.
Zeszliśmy na dół. Drzwi do lochu spinała solidna kłóda. Na oko sądząc, jeszcze
przedwojenna. Właściciel zainkasował ponownie dwadzieścia pięć dolarów i wpuścił nas do
środka. W dawnych, dobrych, kupieckich czasach mieściły się tu magazyny. Skoro
właścicielem kamienicy był krawiec i kupiec bławatny, prawdopodobnie trzymał tu bele
sukna, może skóry, jedwabie zdobyte na wyprawach wojennych. Być może pod tymi wysoko
sklepionymi sufitami wędrował ukrywający się przed sprawiedliwością kozacki watażka
Samiłło Niemirycz? Dolny wylot szybu nie był niczym osłonięty. Zagłębienie w ścianie.
Faktycznie, leżał tu spory stosik odłamków gipsowej gładzi. Na szczątkach było widać resztki
liter. Stasia starannie pozbierała je do torebki.
- Posklejamy u mnie - zaproponowała.
Wsiedliśmy do Rosynanta i pojechaliśmy. Na poddaszu było ciepło i przytulnie.
Deszcz, od rana wiszący nad miastem, uderzał w szyby. Kasia przyniosła dużą kuwetę z
piaskiem. Dzięki temu mogliśmy układać nierówne kawałki tynku jeden obok drugiego.
Większość była bardzo mała, spadając z wysokości kilkunastu metrów roztrzaskały się na
okruchy wielkości ziarenek grochu. Dopasowywaliśmy je niezwykle powoli, z mozołem...
Spód złożyliśmy prawie cały, ale od strony napisu ubytki były spore. Niektóre litery uległy
zniszczeniu na skutek uderzeń łomu. Wreszcie poprosiliśmy szefa, aby obejrzał nasze dzieło.
- ...ukaj...w...d..u węg.a o...noc......ny - odczytał. - Niewiele tego, ale chyba da się
odcyfrować.
- To  ukaj na poczÄ…tku to prawdopodobnie  szukaj albo  szukajcie - podsunÄ…Å‚em.
- Tak, zapewne tak - zgodził się natychmiast.
- Raczej to drugie - podsunęła Kasia. - Tu jest odstęp na kilka liter.
-  W jest samodzielne - dodała Stasia.
-  d..u ? - zamyśliłem się.
-  W domu - podsunÄ…Å‚ Marek. -  Szukajcie w domu .
- Rychnowskiemu trzeba przyznać jedno - powiedział w zadumie pan Tomasz -
bardzo starannie zabezpieczył swoje odkrycie...
-  Węg.a - próbowałem odgadnąć kolejne słowo. - W domu Węgra!
- Z
wietnie - westchnął szef. - Ciekawe, ile setek Węgrów żyło we Lwowie podczas
zaborów... Ano, zastanówmy się, co dalej...  o nie wiemy nawet, czy to spójnik, czy też
początek kolejnego słowa... A wyrazów zaczynających się na tę literę jest pewnie
kilkadziesiÄ…t.
-  Noc - zamyśliłem się.
- Po  o jest miejsce na jakieś pięć liter - zauważyła Kasia. - Może to miało znaczyć
 o północy ? Powiedzmy, że cień księżyca padający o północy na ścianę...
- Nie - pokręciła głową jej kuzynka. - Szyfr jest zbyt krótki. Myślę, że to może
znaczyć nie  o północy , ale  od północy .
Poskrobałem się z frasunkiem po głowie.
- Tu po  o faktycznie zmieściłoby się tyle liter...
- I wreszcie to  ...ny - dodał pan Tomasz. - Od północy czegoś...
- Brony - podsunÄ…Å‚em.
Spojrzał na mnie z zaciekawieniem.
- Kratę w bramie nazywano we Lwowie broną - wyjaśniłem.
- Sądzisz, że mógł tu mieszkać Węgier, który miał kamienicę zabezpieczaną
opuszczanÄ… kratÄ…?
- Wrony - podsunęła Stasia. - Na przykład na obramowaniu okna albo portalu jest
rzez
ba, wrony i na północ od niej trzeba szukać.
- Tego też nie możemy wykluczyć - szef był poważny. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

dona35.pev.pl